Geschiedenis van de parochie

De eerste Servisch-orthodoxe parochie op het grondgebied van het Koninkrijk der Nederlanden werd opgericht in 1973 in Amsterdam. Vader Janko Stanic werd tot priester benoemd.

In de toenmalige omstandigheden kon de parochie alleen beginnen met meerdere gebedshuizen in het hele land in de vorm van één netwerk en mond-op-mondmeldingen. Het gebruik van andere informatiemiddelen - radio en televisie was niet mogelijk omdat hiervoor de toestemming van de ambassade werd gevraagd in het kader van bepaalde bilaterale overeenkomsten tussen de twee landen op dat moment. De adressen van parochianen werden verzameld. De angsten van mensen met betrekking tot de Kerk had moeten worden verbroken. In Nederland was toen alleen de jongere generatie die in SFRJ opgegroeid was en bijna geen oude emigratie.

Tegelijkertijd werd met medewerking van de Russisch-Nederlands-Orthodoxe Kerk gezocht naar de kapelzalen in Amsterdam. In januari 1974 kreeg Vader Stanic een werkvisum en begon hij zijn parochie actief te organiseren. Hij reisde van zuid naar noord, van oost naar west, diende in de kerken van andere christelijke richtingen en fabriekshallen en droeg alles bij zich wat hij nodig had om onze gelovigen de geest van de orthodoxie te behouden. Zo verspreidde zich van maand tot maand, jaar na jaar, kennis over het bestaan van onze parochie en het werk van onze priester.

In januari 1979 barstten waterleidingen in de onderste kamers van het gebouw, die onder water kwamen te staan. Daarna besloot de Russisch-Nederlands-Orthodoxe Kerk op zoek te gaan naar een beter pand, en in dat jaar kregen ze ook hun priester, de heer Foucht.

In februari besluiten de Servisch-Orthodoxe Parochie en haar priester om in het bestaande pand te blijven en hun kapel zelf in te richten. Het werk was enorm, het water afvoeren, de vochtige en kale muren uitrusten, kerkgerei aanschaffen en het uitrusten voor Pasen over anderhalve maand. De rooms-katholieke kerk heeft ons geholpen met de algemene renovatie. Gezien onze bescheiden financiële draagkracht hebben ze ook onze symbolische huur gehaald. Dag en nacht werkte een kleine groep parochianen onder leiding van Proto Stanić en zijn tegenstander, schilderde schrapers, viste en naaide ... Prota's zoon Dr. L. Stanic koopt en stuurt al het benodigde kerkgerei naar Athene en Thessaloniki. In april van dat jaar werd met blije harten Pasen verwelkomd en gevierd in de eerste Servisch-orthodoxe kapel in de geschiedenis van de stad Amsterdam. In oktober 1981 wijdde Zijne Eminentie Bisschop Lavrentije onze kapel na de renovatie in.

In de jaren tachtig begon pater Stanić met de centralisatie van de parochie en de geleidelijke afschaffing van buitenposten in het hele land, en kreeg tegelijkertijd toestemming voor openbare informatie via radio en televisie - in shows voor Joegoslaven.

Halverwege de jaren tachtig zijn er nog maar twee gebedshuizen, onze kapel in Amsterdam en de rooms-katholieke kerkkapel in Rotterdam, waar om de week om de week diensten worden gehouden. Dit zijn ook de jaren waarin de toenemende werkloosheid onder onze mensen leidt tot verschillende migraties of zelfs terugkeer naar het vaderland, dus de centralisatie van de parochie was de beste manier om deze optimaal te laten functioneren.

In 1987 moesten er opnieuw ingrijpende maatregelen worden genomen om de muren van de kapel te renoveren en droog te maken, en om het oude lekkende dak te herstellen om het gebouw voor totaal verval te behoeden. Op één gang en de binnenplaats na is alles gerenoveerd, verwarming aangebracht, geschilderd, ingetogen en smaakvol ingericht. Dit alles vergde honderden werkuren van individuen.

Prota Stanić bleef enige tijd in Rotterdam dienen, maar begin 1990 werd hij ziek, en ook in zijn latere jaren kon hij niet meer met het openbaar vervoer naar Rotterdam reizen. Met toestemming van Zijne Eminentie Bisschop Lawrence werd de laatste dienstplaats in de parochie afgeschaft. En de kapel in Amsterdam wordt het centrum van de parochie met elke zondag en feestdagen diensten.

Van de bejaarde en zieke vader Janko Stanić nam pater Dojčilo begin jaren negentig de leiding van de parochie over. Pater Dojiclo zette zijn erediensten voort in Amsterdam en af ​​en toe in Rotterdam, en zo nodig ging hij naar andere plaatsen in heel Nederland. Tijdens ds. Deutschilla, de kerk beleeft een opleving en de mensen keren langzaam terug naar de kerk na de moeilijke communistische periode. Pater Dojcilo huurde de mensen in om de tempel in Amsterdam te kopen, maar die werd niet ingenomen omdat hij te duur was en het kerkbestuur niet akkoord ging met de aankoop.

Oprichting van de Parochie van Rotterdam

Na het vertrek van bisschop Lavrentije kwam bisschop Luka Kovačević naar het bestuur van het West-Europese bisdom, vergezeld door Fr. Milorad Lončar. Het kerkelijk en geestelijk leven in Rotterdam groeide in die tijd zodanig dat de wens ontstond om een ​​aparte kerkgemeenschap te vormen met als middelpunt Rotterdam. De bisschop zegende het idee en in 1998 werd de kerkgemeente in Rotherham opgericht. De plaats van aanbidding was het mannelijke Rico-katholieke klooster aan het Marconiplein in Rotterdam. De bevoegde proh was Fr. Dojčilo Vlajković die om de week diende.

Na de oprichting van de nieuwe parochie werden de leden gekozen voor de kerkenraad en het kerkbestuur.

De eerste leden van het nieuw gekozen CUO: 1. Voorzitter: Bogdanović Milaan 2. Secretaris: Milorad Vitković 3. Penningmeester: Dronjak Blaž 4. Lid: Stević 5. Lid: Vidojević Miodrag 6. Lid: Kresović Stanko 7. Lid: Dragan Filipović

Na het vertrek van ds. Dojčila Vlajković uit Nederland, met de zegen van de bisschop en de wens van het kerkbestuur, Fr. Vojislav Bilbija 2000-2001. jaar. De eredienst ging door op het oude adres, waar het werd geserveerd tot 2005, toen de parochie een nieuwe kerk en kerkgrond op het huidige adres kocht. Regelmatige erediensten begonnen 2oo6. jaar.

Met de zegen van bisschop Luka Kovačević en de wens van het hoofd van de kerk, de priester Vojislav Bilbija, wordt in 2017 de priester Boris Topić benoemd tot pastoor van Rotterdam.

Dankzij de opoffering van geestelijken en parochianen veroudert de parochie zowel geestelijk als architectonisch. Er is veel gedaan sinds 2006: er zijn drie nieuwe kruisen op de tempel geplaatst, er zijn drie grote mozaïeken geplaatst, de glas-in-loodramen op de tempel zijn gerenoveerd, er zijn twee klokken gekocht, er is een nieuwe keuken gebouwd voor de behoeften van de parochie, en er is een kerkzaal met verwarming ingericht. Begin 2017 werd het volledige dak van de kerk gerenoveerd en werd een parochiehuis met kantoren en een appartement voor de pastoor aangekocht, werd er een nieuwe parkeerplaats gebouwd voor de behoeften van de parochie, werd er nieuw plaatwerk op de parochie geïnstalleerd woning, twee toiletten in de kerk werden gerenoveerd, enz.

Prijs God voor alles!

Donaties